تفاوت فست شارژ با شارژر معمولی چیست؟

فناوری شارژ سریع یا فست شارژ که تا چند سال پیش به گوشی‌های پرچم‌دار محدود می‌شد، امروزه به قدری فراگیر شده است که حتی در گوشی‌های اقتصادی مختلف هم به‌کار گرفته می‌شود. با این حال، هنوز برخی از کاربران دقیقاً تفاوت فست شارژ با شارژر معمولی را نمی‌دانند و کنجکاوند که بدانند دقیقاً فست شارژ چه چیز متفاوتی برای ارائه دارد. در این مطلب تفاوت‌های مختلف فناوری فست شارژ با شارژ معمولی را بررسی می‌کنیم.

سرعت شارژ

برجسته‌ترین تفاوتی که بین فست شارژ و شارژ معمولی وجود دارد، به سرعت آن‌ها برمی‌گردد. فست شارژ به‌خاطر ارائۀ توان بیشتر، می‌تواند گوشی موبایل را با سرعت بیشتری شارژ کند و در مدت زمان به مراتب کوتاه‌تری به ۱۰۰ درصد برساند. همین ویژگی به نوبه خود تجربۀ کاربران از کار با گوشی را متحول کرده است و حالا کاربران دیگر مجبور نیستند چند ساعت برای شارژ شدن گوشی خود انتظار بکشند.

به‌عنوان مثال، گوشی پرچم‌دار وان پلاس ۱۳ به فناوری فست شارژ SuperVOOC با توان ۱۰۰ وات مجهز است که می‌تواند باتری حجیم ۶۰۰۰ میلی‌آمپر ساعتی آن را در عرض ۳۶ دقیقه به‌صورت کامل شارژ کند. در بین مدل‌های ارزان‌تر که برچسب اقتصادی هم دارند به‌لطف فست شارژ شاهد سرعت شارژ چشمگیر هستیم. گوشی شیائومی مدل ردمی نوت ۱۳ پرو پلاس که از فناوری شارژ سریع ۱۲۰ واتی بهره می‌برد، فقط به ۲۵ دقیقه زمان برای شارژ کامل نیاز دارد.

انتقال توان

تکنولوژی فست شارژ‌ این امکان را به دستگاه می‌دهد تا انرژی بیشتری را در مدت‌زمان کوتاه‌تری دریافت کند. درحالی‌که شارژرهای معمولی انرژی را با نرخ کندتر و پایدارتری منتقل می‌کنند، فست شارژ توانایی انتقال توان بیشتری را دارد و به همین خاطر، می‌تواند دستگاه را در ظرف فقط چند دقیقه به میزان قابل‌توجهی شارژ کند. همین تفاوت در انتقال توان در اصل دلیل سرعت شارژ بیشتر این تکنولوژی در مقایسه با شارژ معمولی است.

پروتکل‌های شارژ

شارژرهای فست شارژ پروتکل‌های متنوع و پیشرفته‌ای را برای بهینه‌سازی فرایند شارژ به‌کار می‌گیرند. این پروتکل‌ها امکان ارتباط بین شارژر و دستگاه برای ارائۀ جریان و ولتاژ مناسب را فراهم می‌کنند تا شارژ به سریع‌ترین و البته ایمن‌ترین شکل ممکن صورت بگیرد. این در حالی است که شارژرهای معمولی، متکی به فناوری‌های خاص که به‌طور مشخص برای دستگاه بهینه‌سازی شده باشند نیستند.

شرکت‌های مختلفی از جمله شیائومی و اوپو پروتکل‌های شارژ اختصاصی خود را توسعه داده‌اند. برخی از شناخته‌شده‌ترین فناوری‌های شارژ سریع در مقطع کنونی شامل موارد زیر می‌شوند:

• پروتکل HyperCharge شیائومی: فناوری فست شارژ اختصاصی شیائومی با عنوان HyperCharge در صورت استفاده از شارژر سازگار، قابلیت ارائۀ توان شارژ تا ۱۲۰ وات را دارد. این فناوری در گوشی‌های مختلف شیائومی، از میان‌رده تا پرچم‌دار به‌کار می‌رود.
• پروتکل‌های Adaptive Fast Charging و Super Fast Charging سامسونگ: سامسونگ در گوشی‌های قدیمی‌تر خود از پروتکل Adaptive Fast Charging استفاده می‌کرد، اما امروزه خیلی از گوشی‌های جدیدتر خود شامل مدل‌های اقتصادی و پرچم‌دار را به Super Fast Charging مجهز کرده است که می‌تواند گوشی را با حداکثر توان ۴۵ وات شارژ‌ کند.
• پروتکل SuperVOOC اوپو: اوپو پروتکل شارژ اختصاصی SuperVOOC را توسعه داده است که برندهای دیگر از جمله ویوو و وان پلاس هم لایسنس آن را دریافت کرده‌اند و در محصولات خودشان از آن استفاده می‌کنند. توان شارژ SuperVOOC به ۱۰۰ وات و حتی در برخی از موارد، بیشتر از آن می‌رسد.
• پروتکل SuperCharge هواوی/آنر: پروتکل SuperCharge که در گوشی‌های هواوی و آنر مورد استفاده قرار می‌گیرد هم یکی دیگر از پروتکل‌های شناخته‌شده فست شارژ است و قابلیت ارائۀ توان برای شارژ تا ۱۰۰ وات را دارد.
• پروتکل TurboPower موتورولا: گوشی‌های جدید موتورولا از پروتکل TurboPower پیروی می‌کنند که حداکثر توان آن برابر با ۱۲۰ وات است. این شرکت در گذشته از پروتکل دیگری تحت عنوان Rapid Charging برای گوشی‌های خود استفاده می‌کرد.

برای آشنایی بیشتر با پروتکل‌های فست شارژ و نحوۀ کار این فناوری، مطلب شارژ سریع چیست؟ آشنایی با فناوری فست شارژ و استانداردهای آن را بخوانید.

سازگاری با دستگاه‌ها

فناوری‌های فست شارژی که در حال حاضر در دسترس هستند، معمولاً در انحصار برندها یا دستگاه‌های مشخصی قرار دارند. مثلاً پروتکل Quick Charge که شرکت تراشه‌ساز کوالکام آن را توسعه داده است، عمدتاً فقط در گوشی‌هایی به‌کار می‌رود که به پردازنده‌های اسنپدراگون این شرکت مجهز هستند. با وجود این، پروتکل‌های استاندارد شارژ محدودیت‌های این‌چنینی ندارند و می‌توانند هر دستگاهی را شارژ کنند.

کابل و آداپتور مورد نیاز

برای استفاده از فست شارژ باید کابل و آداپتوری را داشته باشید که از فناوری فست شارژ دستگاه‌تان پشتیبانی کند؛ چون این شارژرها به‌طور مشخص برای کار با این پروتکل‌ها ساخته شده‌اند. مثلاً اگر گوشی‌تان با فناوری HyperCharge شیائومی با توان ۱۲۰ واتی سازگار باشد، اما از یک شارژر متفرقه استفاده کنید، شاید حداکثر بتوانید از نصف توان شارژ برخوردار شوید. با این حال، همان‌طور که انتظار می‌رود، شارژ معمولی نیاز به کابل یا آداپتور خاصی ندارد و البته در دسترس‌تر است.

مزایا و معایب فست شارژ

تکنولوژی فست شارژ با این‌که شارژ کامل گوشی‌ها در مدت فوق‌العاده کوتاه را ممکن کرده، بدون عیب و ایراد نیست. برخی از مزایا و معایب فست شارژ عبارت‌اند از:

مزایا و معایب شارژ معمولی

حالا سوال این‌جا است که در این مقطع شارژ معمولی چه مزایایی نسبت به فست شارژ که امروزه به‌شدت فراگیر شده است دارد؟ مزایا و معایب شارژ‌ استاندارد شامل موارد زیر می‌شوند:

اگر گوشی سامسونگ یا شیائومی دارید، با مطالعۀ مطلب فعال سازی فست شارژ در گوشی شیائومی و سامسونگ، نحوۀ روشن کردن این قابلیت را یاد بگیرید.

جمع‌بندی

در این مطلب به بررسی تفاوت فست شارژ با شارژر معمولی از جهات کلیدی پرداختیم. نحوۀ انتقال توان، سرعت شارژ، پروتکل‌های شارژ، سازگاری با دستگاه‌ها و شارژر مورد نیاز اصلی‌ترین تفاوت‌هایی هستند که بین فناوری فست شارژ و شارژ معمولی وجود دارد. فست شارژ و شارژ معمولی هر کدام هم مزایا و معایب خود را دارند، اما فست شارژ به‌خاطر کاهش چشمگیر مدت‌زمان شارژ گوشی‌های موبایل، امروزه به انواع مدل‌ها راه پیدا کرده است؛ از نمونه‌های اقتصادی تا پرچم‌داران هر برند.

ویژگی	فست شارژ	شارژ معمولی
توان	۱۸ تا ۱۲۰ وات (حتی بیشتر)	معمولاً ۵ وات
سرعت شارژ	شارژ کامل در کم‌تر از یک یا نیم‌ ساعت	شارژ کامل طی ۲ ساعت و نیم تا ۳ ساعت
سازگاری	سازگار با پروتکل‌های مشخص و نیازمند کابل و آداپتور هماهنگ	قابل‌استفاده و در دسترس برای همۀ دستگاه‌ها بدون نیاز به تجهیزات خاص

پرسش های متداول در مورد فرق فست شارژ با شارژر معمولی